آموزشی ها

پ

گوجه سبز  به میوه ی درختان مختلفی که متعلق به نژاد PRUNS از خانواده ی ROSE هستند، اطلاق می شود. بر پایه ی نوشته های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند.

گفته می شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده است. درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه ای و ظاهر نامطلوب میوه ی گوجه سبز می شود. این میوه به سرعت می رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورش ها  مصرف می شود. این میوه غنی از ویتامین C  ، اسید مالیک، اسید سیتریک است. مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می شود.

ارزش غذایی ۱۰۰ گرم گوجه سبز

کربوهیدرات ۵۱/۸ گرم ، چربی ۸۴/۲ گرم ، پروتئین ۶/۱ گرم ، فیبر خام ۵/۰ درصد .

با مصرف ۱۰۰گرم گوجه سبز ، ۵ درصد ویتامین A  ،۱/۲ درصد ویتامینB1  ( تیامین ) ، ۹/۱ درصد ویتامین B2  ( ریبوفلاوین ) ، ۸/۲ درصد نیاسین  ، ۱۳ درصد ویتامین C ، ۵/۱ درصد کلسیم  ، ۲/۲ درصد فسفر  ، ۵ درصد آهن  و ۶/۳ پتاسیم مورد نیاز در روز تامین می شود.

خواص درمانی

CULPEPES، گیاه شناس معروف قرن ۱۷ عقیده داشت که مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است و پختن برگ های درخت گوجه سبز در سرکه می تواند در درمان کرم های حلقوی موثر باشد. از خواص دیگر این میوه ، خاصیت مسهلی آن است که به خوبی شناخته شده است. همچنین اثرات منحصر به فرد آن شامل کاهش فشار خون  و چربی خون، حذف رسوبات از خون و تنظیم عملکرد معدی- روده ای است.

گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می شود، از این رو می تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد. این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری هایی مانند چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان  دارد. اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد. همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.

مطالعات نشان می دهد که این میوه می تواند در درمان تومورها موثر باشد. همچنین به دلیل وجود اسید اسکوربیک ( ویتامینC )، برای افراد مبتلا به نقرس توصیه می شود.

منبع:ایران ویج