آموزشی ها

کودکتان ناهار می‌خورد، ۲۰ دقیقه بعد باز می‌گوید که گرسنه است. اشکالی ندارد که یک چیز سبک برای خوردن به او بدهید؟ شاید آره، شاید هم نه. دلایل این امر را در ادامه مطلب بررسی می کنیم.

در دوران پیش از مدرسه، خیلی از بچه‌ها از کلمه »گشنه» برای بیان خیلی از احساسات مثل بی‌حوصلگی، تنهایی، ناراحتی یا سایر احساساتی که درک نمی‌کنند یا اسمی برای آن ندارند استفاده می‌کنند. استفاده از غذا برای برطرف کردن مثلاً ناراحتی، بین غذا و احساساتی به غیر از گرسنگی ارتباط ایجاد می‌کند. به مرور زمان، عوض کردن این خیلی سخت می‌شود و دلیل اصلی پشت ناراحتی و سایر احساسات را هم از بین نمی‌برد.

اگر فرزندتان از گرسنگی شکایت کرد، چند دقیقه وقت بگذارید و سوالاتی بپرسید تا ببینید مشکل اصلی چیست: «چه کار می‌کردی؟» یا «دوست داری بیام یکم باهات بازی کنم؟» اگر فرزندتان خیلی زود غذایی که دنبالش بود را فراموش کرد می‌فهمید که به دنبال توجه شما بوده و یا فقط می‌خواسته کاری انجام دهد. اگر شکایت او از گرسنگی ادامه یافت، پس حتماً واقعاً گرسنه‌اش است.

درموردش حرف بزنید

عاقلانه است که والدین درمورد اینکه گرسنگی و سیری چه معنایی دارند با فرزند خود صحبت کنند. اکثر ما با توانایی شناختن نیاز بدنمان به غذا به دنیا می‌آییم اما به مرور زمان می‌توانیم یاد بگیریم این نشانه‌ها که ممکن است منجر به افزایش وزن شوند را فراموش کنیم.

بچه‌هایی که می‌توانند زمان‌هایی که واقعاً گرسنه -- یا سیر -- هستند را تشخیص دهند، بهتر می‌توانند مقدار غذای مصرفی خود را کنترل کنند. و جای تعجب نیست که بچه‌هایی که زمان سیر بودن خود را تشخیص نمی‌دهند، به احتمال بیشتری دچار اضافه وزن می‌شوند.

در زیر به چند راه برای تشویق هوشیاری بچه‌ها به زمان سیری خود اشاره می‌کنیم:

• از قانون «بشقابت را تا آخر بخور» استفاده نکنید. بگذارید فرزندتان بفهمد که اشکالی ندارد اگر سیر شد دست از غذا خوردن بکشد. این بچه‌ها را تشویق می‌کند به نشانه‌های گرسنگی و سیری خودشان واکنش دهند.
• اگر فرزندتان مداوماً مقدار زیادی از غذایی که برایش می‌کشید را در بشقاب خود باقی می‌گذارد، غذای کمتری برایش بکشید.
• توجه او را به این جلب کنید که وقتی خودتان سیر می‌شوید، آهسته‌تر غذا می‌خورید، و وقتی که دیگر کامل سیر شدید، از خوردن دست می‌کشید. در چنین لحظه‌ای می‌توانید بگویید، «خیلی خوشمزه است اما دیگه سیر شدم.»

یادتان باشد که بچه‌ها حرف‌های دیگران را خیلی خوب می‌شنوند و کارهای آنها را خوب می‌بینند. اگر والدین و خواهر و برادرها عادات غذا خوردن خوبی داشته باشند، بچه‌ها الگوهای خوبی برای دنباله‌روی خواهند داشت.

بچه‌هایی که همه روز مشغول خوردن‌اند

بچه‌ها به طور متوسط سه وعده در روز غذا و رو وعده میان‌وعده می‌خورند. اما خیلی از آنها اگو موقعیت داشته باشند، دوست دارند کل روز مشغول خوردن تنقلات باشند. این بچه‌ها معمولاً سر وعده‌های غذایی خود احساس گرسنگی نخواهند کرد.

دلایل دیگری که ریزه‌خواری روزانه را نهی می‌کند:

• بچه‌هایی که سر وعده‌های غذایی احساس گرسنگی می‌کنند، تمایل بیشتری برای امتحان کردن غذاهای جدید و خوردن غذاهای سالمی که برایشان آماده می‌شوند، دارند. 
• بچه‌هایی که کل روز ریزه‌خواری می‌کنند، غذاها و نوشیدنی‌های پرکالری‌تری مصرف می‌کنند که آنها را در معرض چاقی و اضافه‌وزن قرار می‌دهد.
• بچه‌هایی که مدام تنقلات، مخصوصاً شیرینی‌جات، می‌خورند، بیشتر دچار پوسیدگی دندان می‌شوند.

یک برنامه منظم برای غذا و تنقلات به از بین بردن میل به ریزه‌خواری کمک کرده و بچه‌ها هم خوششان خواهد آمد چون می‌دانند انتظار چه چیزی را باید بکشند. مثلاً اگر بچه‌ها موقع کتاب خواندن احساس گرسنگی کنند، وقتی می‌دانند که بعد از آن نوبت تنقلات عصرانه‌شان است، راضی می‌شوند و تحمل می‌کنند. و بچه‌ای که موقع میان‌وعده عصرانه‌اش احساس گرسنگی نمی‌کند، می‌داند که اشکالی ندارد اگر آن را نخورد چون چند ساعت بعد وقت شام خواهد شد.

اما در روزهایی که فعالیت‌شان زیاد است، کاملاً طبیعی است که بیشتر احساس گرسنگی کنند و نیاز بیشتری به غذا داشته باشند. در این روزها اگر فرزندتان تنقلات بیشتری درخواست کرد، به او بدهید.

نشستن برای غذا: بچه‌های پیش‌دبستانی خیلی راحت حواسشان پرت می‌شود، به همین دلیل مطمئن شوید که سر وعده‌های غذایی سر میز غذا بنشینند. همچنین تلویزیون را خاموش کنید و ببینید آیا دلیل دیگری به جز احساس سیری وجود دارد که فرزندتان همیشه دوست دارد سریع میز غذا را ترک کند. شاید عجله دارد که به بازی خود برگردد یا وقتی خواهر یا برادر بزرگترش غذای خود را تمام می‌کند او هم دوست دارد میز را ترک کند.

منبع: kidspersia.com