![\"آموزشی](\"http://up.amoozeshiha.ir/up/amuzeshiha/Pictures/Shakiba/%D8%A7%DA%AF%D8%B1%20%D8%B4%D9%85%D8%A7%20%D9%88%20%D9%87%D9%85%D8%B3%D8%B1%D8%AA%D8%A7%D9%86%20%D8%B4%D8%A7%D8%BA%D9%84%20%D9%87%D8%B3%D8%AA%DB%8C%D8%AF%20%D8%8C%20%D8%A8%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%AF.jpg\" "\\"آموزشی")
روزی روزگاری در ایام قدیم، جوانی بود خوش قامت و خوش قد و بالا و قوی هیکل که از صبح تا شب کار می کرد و زحمت می کشید و سکه روی سکه می گذاشت به این امید که روزی همسری بگیرد در کدبانوگری یک؛ که از هر انگشتش هنری می بارد و وجودش خانه سرد او را گرم می کند. روزگار می گذشت و جوان یک روز که سراغ سکه هایش رفت، دید انباش بسیار خردتر و ریزتر از آن چیزی است که گمان می کرده، لذا لیوان آبی که دستش بود را زمین گذاشت. زود دست به تصویر ابرک بالای سرش برد و با دلی اندک خون، به جای هنرهای ریخته شده از پنج انگشت همسر آینده اش، چارقدی سرش کرد و نشاندش پشت میزی تا او سکه روی سکه بگذارد. اینچنین بر همگان مسجل شد این روزها دیگر فقط برای دختر خانم ها، شاغل بودن آقا داماد مهم نیست.
زخم سینه در دوران شیردهی